...e a la fin, s' a s fà chêś che i stès pinsér che nuèt'r a fom quand a som dèśd, a i psòm fer anc quand a durmòm, sàinsa per quèst ch' a gh' in sìa ùn ch' al sìa véra, mè a 'm sun decîś a fer finta che tùti cal robi ch' i 'm éren bèle intrèdi in dal spìrit i 'n fùsen stèdi mìa piò veri che gl' iluśiòun di mé insògni. Mo in dal stès mumèint, mèinter che acsè mè a era 'rivê a pinsèr che tùt i lavōr i éren dagl' iluśiòun, a biśgnìva invéci che mè, ch' a era drē a pinsèr-el, a fus quèl ed vera; e tulènd certèsa che cla veritê chè, "
mè a pèins e dòunc' a sun a 'l mond", l' era acsè putèinta e ferma, che anca i dùbi piò stràṅ 'd quī ch' i n' crèd'n a gnìnt, i n' l' avrèven mìa psùda fer a pês, alóra a 'm gnìva in a-mèint ed tór-la sàinsa dubi cum' al prìm prinsìpi dla filuśufìa che mè a er' a drē a serchèr.
E pò, cun al vèder sicùr che mè a era a 'l mond, e anc c'n al vèder ch' a psìva fer finta 'd ann avér-egh mìa 'l corp, e ch' a n' gh' era nisùn mond e nisùn post in dû mè a fus, mo però mè a nn' avrèv mìa psû fer finta che mè a n' fus mìa e-stê vîṿ; mèinter che invéci, se mè a ìs anca sól lasê lè 'd pinsêr, e invéci tùt chi èter lavór che mè a ìs mai imaginê i fùsen stê vēr, mè a nn' avrèv mìa psû dir che mè a er' a 'l mond; da chi ragiunamèint chè, mè a capìva che mè a era un quèl in dû 'l importànt u 'l natùrêl 'l è pròpi 'l pinsêr, e che per ès'r al mond, cal quèl al n' gh' à mìa biśògn 'd un post, e gnanca 'd 'n èter quèl 'd materièl; 'dla manéra che mè, a dir la mé àlma, d' in dû mè a sun quèl ch' a sun, l' è tùta diferèinta dal corp, e che anca lē l' è piò fàcil da cgnùser che chilò, e che anca se chilò al ne gh' fùs brìśa, mo invéci lē la n' lasarèv mìa lè 'd èser quèl ch' l' è.»